Ewa De La Torre o planach inwestycyjnych

Radna Ewa De La Torre: -Na wstępie: zamiast słowa „polityka” wolę określenie „plany inwestycyjne”. Procesy inwestycyjne  są czasochłonne, okres 5 miesięcy, to jednak trochę za mała perspektywa czasowa, aby rzetelnie ocenić w tej kwestii obecne władze wykonawcze gminy. Ale jestem zwolenniczką stosowania się do pewnych zasad w planowaniu i podejmowaniu tematu inwestycji w ogóle. Jestem przeciwniczką składania obietnic bez pokrycia, populistycznego tworzenia „inwestycyjnych wizji”,   bez konsultacji społecznych  i bez realnego montażu finansowego każdego przedsięwzięcia, które angażuje środki publiczne.

 

Przez dwanaście lat rządów poprzedniej władzy samorządowej zmarnowano tyle setek tysięcy publicznych pieniędzy -  na    nigdy niezrealizowane ( ale ad hoc obiecywane)  inwestycje w zakresie –  opracowania ich  koncepcji, założeń programowo -  przestrzennych,  projektów i dokumentacji technicznych  (które teraz kurz porasta), że to się już nigdy więcej nie może powtórzyć. Na podstawie ustawy o samorządzie gminnym – Rada Miejska  wspólnie  z burmistrzem powinna wyznaczyć kierunki jego działania, mądrze wyznaczać priorytety, realnie planować możliwości finansowania, konsekwentne realizować inwestycje i zdawać relacje  z ich zakończenia. Ludzie czują się zmęczeni odpalaniem fajerwerków informacji, że „coś ma być” realizowane. Chcą widzieć efekty tego, co zostało zrobione. Przy planowaniu  inwestycji - w tak zadłużonej gminie jak nasza - nie można myśleć ani „magicznie”, ani  „życzeniowo” na ten temat . Na inwestycje potrzebne są realne pieniądze. Pozyskane do budżetu gminy ze źródeł zewnętrznych ( np. z Unii Europejskiej, WFOŚiGW, NFOSiGW, PFRON, ANR, dotacje z budżetu państwa), wypracowane w wyniku oszczędzania wydatków  ( program naprawczy, oszczędnościowy , rachunek kosztów w jednostkach organizacyjnych gminy) lub uzyskane ze sprzedaży mienia komunalnego. Oczywiście, najpierw należy skończyć to  co już inwestycyjnie zostało rozpoczęte.

           

Dla mnie priorytetem inwestycyjnym są: drogi gminne (bo to „krwioobieg” gminy), likwidacja barier architektonicznych (dla osób starszych , niepełnosprawnych, rodziców z dziećmi) oraz   powstawanie tanich w budowie i eksploatacji, energooszczędnych  mieszkalnych lokali socjalnych.

 

Ewa De La Torre: -W mojej opinii - dla reklamy strefy przemysłowej można i  trzeba zrobić więcej niż to zrobiono  przez ostatnie kilka lat. Z tego  co wiem, obecny burmistrz podjął już wielokierunkowe działania w tej dziedzinie. Olbrzymim mankamentem jest fakt, że w parku przemysłowym gmina Gryfino, nie ma żadnych działek inwestycyjnych do sprzedania, bowiem nie jest ich właścicielem. Właścicielem jest Agencja Nieruchomości Rolnych, czyli Skarb Państwa. Powinno być  zatem tak, że ten kto zamierza osiągać dochody ze sprzedaży nieruchomości w strefie przemysłowej  powinien być bardziej kreatywny i skuteczny w reklamie swojej oferty i partycypowaniu w kosztach utrzymywania i rozbudowy infrastruktury . Dlatego zaangażowanie kreatywne , ale także finansowe - ANR powinno być znacznie większe. Ideałem byłoby, gdyby gmina Gryfino, która zainwestowała kilkadziesiąt milionów  w uzbrojenie tych terenów - mogła te nieruchomości otrzymać od ANR w formie darowizny, aby móc je zbywać i przynajmniej w części odzyskać zainwestowane w infrastrukturę pieniądze.

 

Przecież strefa przemysłowa jest swoistą alternatywą rozwojową dla zdegradowanych terenów po pegeerowskich, których mieszkańcy nie otrzymali  żadnego zadośćuczynienia za likwidację ich zakładów pracy. Wiem, że stwarzanie warunków do powstawania nowych miejsc pracy jest priorytetem nowego burmistrza. Strefa -  to właśnie szansa na realizację tych priorytetów. ANR wykonuje w imieniu własnym prawa i obowiązki związane z mieniem Skarbu Państwa, powierzonym jej po zlikwidowanych państwowych przedsiębiorstwach gospodarki rolnej. Ma także za zadanie wspieranie działań mających na celu udzielanie pomocy byłym pracownikom państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej i członkom ich rodzin w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych. Dotyczy to także aktywizacji zawodowej byłych pracowników PGR  i  ich rodzin. Może należy pójść tą drogą i doprowadzić do tego, aby to gmina Gryfino miała zdolność negocjacyjną -  jeśli chodzi o sprzedaż nieruchomości w strefie przemysłowej  w Gardnie. Uważam, że to się  gminie Gryfino należy.

Po pierwsze:  zachęcać do osiedlania się na terenie gminy – szczególnie tym  osobom,  które są w wieku produkcyjnym i mogą stanowić zaplecze zawodowo-pracownicze  dla inwestorów. Należy stwarzać takie warunki do życia w przestrzeni publicznej, aby gmina stawała się atrakcyjnym miejscem do życia.  Potrzeba zatem oferty inwestycyjnej dla osób fizycznych, które chciałby na terenie gminie płacić podatki   PIT i CIT , z których gmina ma udział w dochodach oraz  np.  podatek od nieruchomości, który składa się na dochody własne . Mam na myśli uzbrojone  tereny pod budownictwo jednorodzinne, tereny pod działalność gospodarczą mikroprzedsiębiorstw  i in.  Każdy rodzaj budownictwa - generuje zapotrzebowanie na materiały i generuje popyt na usługi. Ulgi w podatkach i opłatach lokalnych w strefie przemysłowej przynależne są z mocy prawa, ale na pozostałych terenach gminy zależą od władz gminy. Gmina  Gryfino,  a szczególnie jej północna cześć  - to wspaniałe tereny pod budownictwo mieszkaniowe, które mogą być atrakcyjne także dla osób pracujących i mieszkających obecnie w Szczecinie . Gmina Dobra Szczecińska, wykorzystała taką szansę i   stała się „sypialnią” dla Szczecina, ale przez to ma nowych mieszkańców, ma nowe podatki, kwitnie handel i usługi, gmina świetnie się rozwija.

Po drugie: należy wykorzystać tzw. „rentę geograficzną” Gryfina, bo atutem gminy jest także jej  położenie na mapie. Gmina ma potencjał w postaci :  parku przemysłowego , infrastruktury  pod inwestycje wokół elektrowni Dolna Odra, szlaku wodnego i swojego  położenia nad Regalicą i Odrą ( która w najbliższym czasie ma być kompleksowo pogłębiana). Jest położona przy przebudowywanej magistrali kolejowej zwanej  Nadodrzanką, przy  szlakach komunikacyjnych takich jak m.in. droga krajowa  nr 31, droga wojewódzka nr 120, trasa S3  ma także  przejście graniczne Gryfino-Mescherin, Park Krajobrazowy Doliny Dolnej Odry.

Po trzecie: każdy potencjalny, poważny   inwestor powinien mieć przekonanie, że  w gminie, czy w urzędzie – jest   oczekiwany z otwartymi ramionami bez względu na to, czy chce zainwestować 20, 200 tysięcy  czy 20 milionów zł. Ważne, aby inwestor dawał pracę sobie i innym,  a nakłady inwestycyjne „kotwiczyły” go na terenie gminy na dłużej. Nie należy także słowa „inwestor” utożsamiać wyłącznie z ogromnym kapitałem i wielkimi oczekiwaniami z tym związanymi. Mnogość małych  podmiotów gospodarczych zlokalizowanych w jednej gminie  - to przecież może być duży  rynek pracy . Można realnie zjeść obiad małą łyżeczką i być sytym, albo usiłować zjeść obiad wielką chochlą  i strasznie się pooblewać.

Generalnie  - nowe  władze samorządowe  gminy Gryfino  muszą  mieć pomysł, plan i harmonogram niezbędnych inwestycji, bez których nie da się  normalnie funkcjonować  i świadomość  potrzeby inwestycji, bez których wprawdzie można żyć, ale byłoby dobrze je w przyszłości zrealizować.  Na razie burmistrz Mieczysław Sawaryn  stara się realizować program, który dał mu sukces w wyborach samorządowych, ale może się poruszać w  ramach  możliwości finansowych gminy,  z którymi musiał się  zmierzyć u progu kadencji.